درس هایی از سیره اخلاقی و رفتاری امام سجاد(ع)
تاریخ انتشار: ۷ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۰۴۸۹۲
به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، چهارمین امام شیعیان یعنی علی‌بن‌الحسین (ع) ملقب به «زین العابدین» و «سید الساجدین» در پنجم شعبان سال ۳۸ هجری در مدینه به دنیا آمد. امام سجاد (ع) در عین آن که زینت عبادت کنندگان، بزرگمرد عبادت، عرفان وسجده بود، مجاهد بزرگ فی سبیل الله و در یک کلمه کانون همه کمالات انسانی و ارزش‌های والای معنوی بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بیشتر بخوانید: زندگی نامه کامل امام سجاد (ع) + فیلم رفتار امام سجاد با زیردستانش
احترام ویژه به داماد و شوهرخواهر
در کتاب وسایل الشیعه، جلد ۱۴، صفحه ۴۲ از قول امام صادق (ع) بُرشی از سبک‌زندگی امام سجاد (ع) را در نقش پدرزن و برادر زن نقل می‌کند که حضرت هر وقت شوهر دختر (داماد) یا خواهرش نزد او حاضر می‌شد، عبای خویش را برای او پهن کرده تا روی آن بنشیند و به گرمی با او سخن می‌گفت. آن چه به طنز در فضای‌مجازی و به تبع در فضای جامعه امروز نشر می‌دهند، دقیقا خلاف این حرکت و سبک‌زندگی اسلامی است و در واقع برخورد بین داماد با پدرزن و شوهرخواهر را پُر تنش جلوه می‌دهند.
در حالی که وجود احترام و صمیمیت بین آن‌ها در زندگی طرفین تاثیر نیک و آکنده از آرامش دارد. به خصوص در زندگی زوج ها، احترام و اهمیت از سوی پدرزن و دیگر بستگان او، زن را در نگاه مرد عزیز و گرامی می‌دارد و گرمابخش کانون خانواده آن‌ها می‌شود.
امام سجاد (ع) در نقش کارفرما
مجموعه رفتار و گفتار معصومین (ع) سبک و شیوه زندگی برای پیروان آن‌ها محسوب می‌شود. رفتار و گفتار امام سجاد (ع) با غلامان و کنیزان هم درسی برای امروز ما در رابطه کارفرما با کارگر محسوب می‌شود. در روایات متعدد اشاره شده که ایشان هرگز در برخورد با آن‌ها تندخویی نمی‌کرد، خود را بالاتر و دور از آن‌ها تصور نمی‌کرد و ... بلکه با آن‌ها در یک سفره و یک غذای مشترک، شریک می‌شد و پیگیر احوال آن‌ها بوده و دلجویی می‌کرد. ایشان رفتار محبت‌آمیز آن‌ها را گاهی با پاداش بسیار بزرگ‌تر پاسخ می‌داد مثل آن جایی که خادمی به ایشان گل داد و حضرت در مقابل، سخاوتمندانه پذیرای لطفش شد و او را در راه خدا آزاد کرد.
منبع: روزنامه خراسان
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: امام سجاد اعیاد شعبانیه امام سجاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۰۴۸۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نوه امام خمینی در خارج از کشور چه کاره است؟
به گزارش «تابناک» به نقل از عصر ایران، معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آن‌ها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»